گالاپاگوس
یه دوست اکوادوری داشتم به اسم سیمون ... هر وقت کسی در مورد جاذبه های اکوادور ازش می پرسید می گفت : جزایر گالاپاگوس مال ماست
مثل وقتی که یه هندی شما رو به یاد تاج محل می اندازه مخاطب سیمون چشمش برق می زد .
گالاپاگوس جزایری است که داروین نظریه معروفش رو در آنجا تدوین کرد .. این جزایر بسیار بکر هستند و به خواست دولت اکوادور هیچ کس حق سکونت در اونجا رو نداره و تنها جانورشناسان می تونن به اونجا برن ُ یه جایی که از اول خلقتش همون طور مونده و پر از گونه های نادره جک و جونوره
القصه ..... دیشب یه فیلمی تلویزیون داشت می ذاشت در مورد یه جوونی که بعد از چندین ماه دوندگی مجوز ورود به گالاپاگوس گرفته بود و در پوست خودش نمی گنجید چون تعداد افرادی که رفتن اونجا کمتر از فاتحین اورسته
این دوست ۲۴ - ۲۵ ساله ما یه جانور شناس بود که روی ایگوئاناهای دریایی تحقیق می کرد ... ایگوئانا همین جونوریه که مثل یه اژدهای سنگی کوچیکه و چشمش ۳۶۰ درجه گه گاهی می چرخه و آدم می فهمه زنده است ( آفتاب پرست نه اون یکی ) تو ایران هم بعضی از دوستان دارند و سبزی خوردن می دن بخوره !
این دوست ما دنبال حل این معما بود که ایگوئانا که در تمام دنیا رو خشکی راه می ره چرا اینجا بیشتر تو آب شنا می کنه و غذاشو از تو آب بدست میاره .... شنا بلده و چیزهای دیگه ای می خوره بر خلاف دوستای دیگه اش در سراسر دنیا
اینارو گفتم که بگم حاضرم هرچی دارم بدم و یه همچین کاری داشته باشم - یه بودجه پژوهشی بهم بدن و بگن برو ببین چرا یاکریم ها دیرتر از کبوترها از آدم فرار می کنن ...
اول اینکه کاری می کنم که خیلی خاصه و همین بی نهایت لذت بخشه و اینطور نیست که بگی من نباشم یکی دیگه این کارو می کنه
دوم اینکه راهی پیدا می کنم که مشغول باشم به چیزی که منو بدنیای دیگه ای می بره ( از همون دنیاهای خوشا به حالت ای روستایی ... در شهر ما نیست جز دود ماشین .... )
خدا وکیلی جالب نیست محتویات معده یاکریم هارو بررسی کردن ؟ تو شکمشون ردیاب گذاشتن که کجا میرن با کی میرن و کی برمی گردن ؟ جالب تر از هر روز کارت زدن و چشم به مانیتور دوختن نیست ؟
...... خیلی اوقات بسرم می زنه راهای دیگه ای برای زندگی کردن پیدا کنم یه بار که با مهیار در مورد بعضی هاشون صحبت می کردم گفت : خیلی باحالن اما خوب پدر و مادر آدم گناه دارن تو این سن بشینن عزا بگیرن که بچه شون خل و چل شده
بهزاد ر یاضی